Od starożytności w Kościele istniało przekonanie, że na pustelni człowiek nie żyje sam dla siebie. Każda pustelnia jest darem dla całego Kościoła, a człowiek pustyni przebywa w ciszy i samotności po to, by tych, którzy go odwiedzają lub ci do których Bóg go pośle mogli otrzymać Słowo od samego Boga. Ojcowie pustyni nie pragnęli nigdy rozgłosu i tłumów ludzi wokół siebie, dlatego broniąc się przed pychą raczej niezbyt łatwo zadośćczynili prośbie o rozmowę i duchowe pouczenie. Gdy jednak widzieli prawdziwą determinację i serca otwarte na Boże Słowo kierowali się zawsze gościnnością i chętnie z pielgrzymami, którzy nie szukali tylko sensacji i nie przybyli z ludzkiej ciekawości dzielili się skarbem, który Bóg złożył w ich sercach. Słynne „Abba powiedz Słowo” było prośbą o Słowo Bożej mądrości, Bożego światła, rozeznania i rozdzielenia tego co jest światłem, od tego co jest ciemnością w naszym życiu. Gdy przychodzimy do człowieka pustyni po „Słowo” musimy być gotowi na to, że ono może nas dotknąć, zranić, ale zawsze ostatecznie po to, by uzdrowić nasze życie i pomóc nam wrócić na właściwą drogę. Stąd też Ojcowie wypowiadali Słowo tylko do tych, u których widzieli chęć nawrócenia i gotowość zmiany całego życia. Wobec tych, którzy nie byli do tego chętni  zachowywali milczenie bądź byli bardzo powściągliwi i oschli.

      Idąc za tradycją Ojców chcemy także służyć posługą duchowego kierownictwa, istniej możliwość odbycia spowiedzi świętej również takiej z całego życia (generalnej). Ze względu na dużą ilość osób pragnących z takiej posługi skorzystać oraz na charakter pustelniczy miejsca konieczne jest wcześniejsze ustalenie spotkania – numer telefonu znajduje się w zakładce kontakt. Przypominamy i prosimy o uszanowanie czasu ciszy i dzwonienie tylko w wyznaczonych godzinach od 9 – 19 od środy do soboty. Poniedziałek i wtorek są czasem pustyni. Zdarzają się jednak okresy całkowitej pustyni gdy telefon nie jest w ogóle odbierany i nie odpowiadamy na smsy i wtedy prosimy o cierpliwość oraz uszanowanie tego czasu.

        Pragniemy przypomnieć, że choć zazwyczaj pustelnicy przyjmują gości z wielką życzliwością i na ile mogą oraz nie przeszkadza to ich powołaniu chętnie poświęcają swój czas, to jednak miłość działająca w dwie strony zobowiązuje tych, którzy przybywają do szanowania prawa do życia w samotności i odosobnieniu. Uszanuj więc Drogi Gościu godzinę, na którą masz przybyć, gdy będzie czas zadzwoń dzwonkiem i cierpliwie czekaj.

UWAGA!

Spotkania związane ze spowiedzią czy rozmową duchową odbywają się w  Domu Rekolekcyjnym św. Jana Pawła II w Zmyślonej Parzynowskiej (budynek gdzie kiedyś był sklep, do góry domu znajduje się kapliczka ze św. Janem Pawłem II), a nie w Samotni. Samotnia zatem jest miejscem klauzury i odosobnienia i nie wchodzimy na jej teren. Prosimy zatem o nie otwieranie sobie samemu furtki do Samotni i nie wchodzenie na jej teren.