W 2015 roku przestrzeń „Samotni” rozszerzyła się jeszcze bardziej. Niejako otwarła się przestrzeń do realizacji pierwotnych pragnień pierwszego opiekuna miejsca Ks. Litwinowicza, które były związane ze stworzeniem domu rekolekcyjnego. Mieszkająca w pobliżu w miejscowości Zmyślona Parzynowska, od niedawna nieżyjąca już pani Agnieszka Lewek postanowiła podarować swój dom, by służył on Górze Krzyża. Jak sama wspominała było to dla niej opatrznościowe zrządzenie poprzedzone swoistym proroctwem jednego z Parzynowskich proboszczów ks. Jerzego Żurawskiego, który cierpiących z powodu braku potomstwa małżonków pocieszył zapewnieniem, że ich dom jeszcze będzie służył Panu Bogu. Tak też się stało, gdy za zgodą obecnego Ordynariusza diecezji kaliskiej dom został przejęty i po kilkuletnich pracach remontowych, które jak mówi obecny opiekun miejsca ks. Marcin są swoistym „dowodem” na istnienie Pana Boga i dobrych ludzi udało się podczas wrześniowej diecezjalnej pielgrzymki na Górę Krzyża Jubileuszowego poświęcić.

Aktu poświecenia dokonał się to 20 września 2015 roku Ks. Biskup Łukasz Buzun. Dom został nazwany Domem Rekolekcyjnym św. Jana Pawła II. Drugim patronem miejsca jest św. Charbel – mnich pustelnik z Libanu, którego relikwie zostały podarowane miejscu przez przełożonego klasztoru w Annaja. Najpierw przez prawie rok dom funkcjonował jakby w zalążku, gdyż nie były jeszcze ukończone pokoje i łazienki, które umożliwiałyby przyjmowanie rekolektantów. Nie mniej jednak dom zaczął żyć najpierw w swoim sercu a więc w kaplicy, która była już gotowa i w której zamieszkał Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie.

Pierwszą propozycją domu zaraz po poświęceniu były comiesięczne spotkania w I czwartki miesiąca, które są okazją do godzinnej Adoracji w milczeniu, w czasie której jest okazja do spowiedzi świętej, potem jest Eucharystia z nauką, która wprowadza w duchowość Ojców pustyni, a na końcu jest zawsze spotkanie przy wspólnym stole i posiłek z tego co każdy przyniesie.

Na co dzień dom stał się miejscem posługi duszpasterskiej obejmującej kierownictwo duchowe i spowiedź. Bardzo wielu ludzi szuka takiej formy posługi, wielu szuka miejsca gdzie można przygotować się i przeżyć choćby spowiedź generalną lub gdzie można spokojnie porozmawiać z księdzem o swoich problemach. Do domu przyjeżdżają ludzie młodzi i starsi i jak się dzielą mimo, że nie ma on za sobą kilkuwiekowej tradycji monastycznej, to gdy się tam przybywa człowiek nasiąka Bożym pokojem i wychodzi przemieniony.

Od samego początku jasnym było, że dom rekolekcyjny ma mieć konkretny charakter i wymiar duchowy. Ten charakter najpierw wyznacza Krzyż, ale także pustelniczy charakter całego Ośrodka Duchowości. Są z pewnością potrzebne miejsca, gdzie przyjeżdżają grupy ze swoim programem duchowym, są potrzebne miejsca dla formacji młodzieży i dzieci, ale są też potrzebne miejsca, które mają swój rytm, duchowość i propozycje. Takim miejscem jest właśnie Dom Rekolekcyjny św. Jana Pawła II. Niektórym może trudno było szczególnie na początku zrozumieć takie dookreślenie miejsca, ale zrobienie porządku w swoim wnętrzu domaga się miejsca uporządkowanego duchowo. Od czerwca 2016 roku zaczęły odbywać się pierwsze rekolekcje z pobytem, ponieważ udało się wyremontować kilka pokoi i łazienki.

Są to przede wszystkim propozycje weekendowe, bo taka forma zdaje się najbardziej odpowiadać możliwościom uczestników. Sesje odbywające się w domu są propozycją dla tych, którzy chcieliby poznać duchowość Ojców pustyni, duchowość hezychastyczną, modlitwę Jezusową, Lectio divina. Idąc za wskazaniami św. Jana Pawła II zawartymi w dokumencie „Orientale lumen” dom jest miejscem, które otwiera na poznanie Tradycji chrześcijańskiego Wschodu i miejscem ekumenicznego dialogu, czemu służą kontakty z mnichami z Athosu. Monastyczny charakter miejsca jest podtrzymywany również dzięki serdecznym relacjom i współpracy z mniszymi wspólnotami Kościoła Zachodniego. W propozycji dom znajduje się też szereg propozycji rekolekcji łączących modlitwę i duchowe nauki z warsztatami w myśl monastycznej zasady „ora et labora”. W 2016 roku udało się przeprowadzić rekolekcje z warsztatami ceramicznymi, witrażu i pisania ikon. Te ostatnia zdają się być na trwałe wpisane w codzienne funkcjonowanie domu. Trwają przygotowania do stworzenia pracowni pisania ikon, która będzie dawała możliwość przyjazdu i wspólnej modlitwy oraz tworzenia ikony w któreś popołudnie w tygodniu. Idąc za wskazaniami świętych Ojców, którzy uczyli, że życie duchowe musi obejmować całego człowieka, łącznie z jego ciałem, na stałe u nas zagościła  św. Hildegarda. Średniowieczna mniszka i mistyczka jest obecna w naszym Domu przez smaczne orkiszowe menu, a przez to wspaniale pomaga zarówno wielu chorym jak i zdrowym uporządkować swoje życie żywieniowe, ale przede wszystkim daje nam wskazówki jak porządkować swoje życie duchowe. W naszym Domu uczymy się milczącej modlitwy trwania przed Panem zwłaszcza podczas Adoracji oraz słuchania Bożego Słowa w duchu Lectio Divina.