Kilka słów o historii…

     Na najwyższym wzniesieniu Wielkopolski – Kobylej Górze (284 m.n.p.m.), które jeszcze 30, 40 lat temu widoczne było z daleka, a dziś porośnięte jest drzewami, stoi Jubileuszowy Krzyż, który został tam postawiony w piątek 7 maja 1999 r. w miejsce stojącego tam wcześniej krzyża brzozowego. Trzeba wspomnieć, że wcześniejszy drewniany krzyż został postawiony na wzgórzu staraniem ks. Jerzego Żurawskiego –  proboszcza parafii Parzynów. Mijający czas i warunki atmosferyczne odcisnęły na brzozowym krzyżu swoje piętno. Stąd kolejny proboszcz parzynowskiej parafii, ks. Mirosław Litwinowicz postanowił postawić w miejsce drewnianego krzyża metalowy. Pojawiła się też dobra okazja, by pomysł ten zrealizować, ponieważ zbliżał się Rok Jubileuszowy, rok 2000.

Do ks. Mirosława zgłosił się pochodzący z Parzynowa p. Piotr Duczmal, który zajmował wówczas stanowisko dyrektora ds marketingu „Trasko Stal” w Ostrowie Wlkp. P. Duczmal w imieniu swej firmy zaproponował wykonanie krzyża i stał się z koordynatorem jego budowy. Wykonaniem projektu i dokumentacji krzyża zajęło sie Biuro Projektów „Trasko Stal” pod kierownictwem mgr inż. Manfreda Frejno i współpracy mgr inż. Justyny Kozłowskiej. Informacje o budowie krzyża pojawiły się w Radiu „Maryja”, „Przewodniku Katolickim” i w „Opiekunie”. Na konto budowy krzyża zaczęły płynąć pieniądze z całej Polski. Zaczęli także wpłacać okoliczni mieszkańcy, strażacy, przedstawiciele władz samorządowych, pielgrzymi z Pielgrzymki Poznańskiej, którzy co roku na trasie pielgrzymowania uczestniczą we Mszy św. w Parzynowie. Wszystkie wpłaty zapisywano w księdze darczyńców. Także firma „Trasko Stal” oraz inne firmy współpracujące wspomogły konto budowy krzyża.

Trzeba jednak wspomnieć, że pomysł budowy krzyża i sama jego budowa miała też swoich przeciwników. W Parzynowie pojawiły się plakaty przeciwko postawieniu krzyża, a lokalna prasa zamieściła artykuły, w których wypowiadali się przeciwnicy, podnosząc przede wszystkim argument, że parafii Parzynów nie stać na postawienie krzyża. Od początku jednak było wiadomo, że będzie to dzieło zrealizowane dzięki wielu ludziom z całego kraju i stanowić będzie swoiste wotum za dar wiary na polskich ziemiach.

        Ostatecznie Krzyż stanął na najwyższym wzniesieniu Wielkopolski 7 maja 1999 r. Wymiary krzyża są natępujące: wysokość – 20 m; rozpiętość ramion – 10,20 m; ciężar – ponad 10 ton. W niedzielę 9 maja zostało odprawione przy nowym krzyżu pierwsze nabożeństwo majowe, podczas którego rozsypano pod krzyżem ziemię przywiezioną z Ziemii Świętej, z pobliża Golgoty i Bazyliki Grobu Pańskiego. 29 wrzesnia 1999 r. przedstawiciele budowniczych Krzyża Jubileuszowgo, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra, wręczyli Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II pamiątkowy medal (wykonany przez prof. Józefa Stasińskiego, na którym znalazły się papieskie słowa: „Tam, gdzie stawia się Krzyż, powstaje znak, że dotarła już Dobra Nowina o zbawieniu człowieka przez Miłość” oraz wizerunek Krzyża Jubileuszowego i poprosili o błogosławieństwo dla Krzyża i dla przychodzących do niego. Papież spełnił tę prośbę i własnoręcznie podpisał się pod tekstem błogosławieństwa 1 listopada 1999 r.). Błogosławieństwo papieskie znajduje się obecnie w „Samotni”.
16 kwietnia 2000 r. (Niedziela Palmowa), podczas Mszy św. z udziałem licznie zgromadzonych wiernych Diecezji Kaliskiej, jej Ordynariusz, Ks. Biskup Stanisław Napierała uroczyście poświęcił nowo postawiony Krzyż. Od tej chwili w każdą Niedzielę Palmową odbywa się przy Krzyżu Jubileuszowym spotkanie młodzieży z całej Diecezji, a w niedzielę po święcie Podwyższenia Krzyża spotkanie diecezjan.
W Niedzielę Palmową 13 kwietnia 2003 r. Ordynariusz naszej Diecezji wmurował i poświęcił kamień z Grobu Pana Jezusa, który znajduje się odtąd przy Krzyżu. Sprowadził go z Jerozolimy nieżyjący już ks. prał. Jan Śliwański.
W 2006 r. obok Krzyża stanął „Dzwon Jana Pawła II”. Pomysł ten narodził się po śmierci papieża w 2005 r. Została zawiązana fundacja, ktróra zająła się gromadzeniem funduszy na realizację tego przedsięwziącia. Wykonanie dzwonu zlecono Ludwisarni Felczyńskich w Taciszowie. 12 sierpnia o godz. 6 rano ukonczono odlewanie dzwonu. Zawieszono go 2 wrzesnia, a podczas spotania wiernych Diecezji Kaliskiej 18 września 2006 r. Biskup Stanisław Napierała poświęcił dzwon, który odtąd bije codziennie o godz. 15.00, w godzinę śmierci Chrystusa na Krzyżu, Godzinie Miłosierdzia oraz w soboty o 21.37, w dzień i godzinę śmierci Jana Pawła II.

      Piętno mijającego czasu i na metalowym Krzyżu odcisnęło swoje ślady. Obecny opiekun miejsca ks. Marcin Wiśniewski podjął starania, by Krzyż poddać gruntownej renowacji. Dzięki ofiarności wielu dobrych ludzi oraz dzięki pozyskanej z Funduszy przeznaczonych na realizację tzw. małych projektów z Urzędu Marszałkowskiego w Poznaniu udało się przeprowadzić prace konserwatorskie a przypadający w 2014 r. jubileusz 15 – lecia obecności Krzyża na najwyższym wielkopolskim wzniesieniu stał się ku temu wspaniałą okazją. Obok Krzyża została postawiona góralska wiata, pod którą można schronić się od deszczu i odpocząć, a także luneta widokowa, przy pomocy której można oglądać roztaczający się wokół krajobraz. Dzięki ofiarności dobrych ludzi udało się także zmodernizować oświetlenie Krzyża oraz całego wzgórza jak również założyć monitoring. 14 września 2014 r. nastąpiło uroczyste poświęcenie odnowionego Krzyża, jak również zbudowanej Bramy św. Jana Pawła II, która uświadamia wszystkim wchodzącym na teren góry, że jest to miejsce święte oraz szczególnie związane i pobłogosławione przez Świętego Papieża Polaka.

To właśnie w tę uroczystość pod przewodnictwem biskupa pomocniczego naszej Diecezji Łukasza Buzuna zostały uroczyście wprowadzone relikwie św. Jana Pawła II, które podarował dla tego miejsca Ks. Kard. Stanisław Dziwisz. W tym samym roku na zboczu wzgórza stanęła figura św. Józefa – Patrona naszej Diecezji i Patrona Rodzin podarowana przez kustosza Kaliskiego Sanktuarium ks. prał. Jacka Plotę.

     Radością jest, że dziś Góra Krzyża Jubileuszowego staje się miejscem coraz bardziej znanym, odwiedzanym przez liczne grupy pielgrzymów, wycieczki, indywidualni pątnicy, jak również jest miejscem, gdzie przybywają całe rodziny. Ta ostatnia grupa jest szczególnie ważna, gdyż Jan Paweł II nazwany Papieżem Rodziny zwracał szczególną uwagę na ten piękny dar jakim jest rodzina. Jest ona podstawową komórka społeczeństwa i Kościoła. Stąd szczególnie dziś, gdy rodzina jest niszczona i atakowana, a także przeżywa różne trudności i kryzysy cieszy fakt, że jest na Polskiej ziemi kolejne miejsce, gdzie rodziny mogą spędzać czas z Bogiem i ze sobą nawzajem.